ТЕКСТ: Ми недостигаш ти. Да, ти, личноста што ја немам, што не е до мене. Заминал горе, на подобро место, засакал друга, заборавил пријател-ство, отпатувал далеку.
Или само сме пораснале.
Ми недостигаш, човеку!...
ТЕКСТ: Убава си, кукло. Би биле добар пар. Би биле одличен пар. Но, не те сакам, девојко, имам една што за мене е кралица. Една принцеза која ме чека да се вратам и која секојпат покажува само за мене љубов. Таа со никоја не би ја заменил...
ТЕКСТ: Голем е списокот, не велам не. Голем колку оној на мајка ми во сабота за во супермаркет - ама нема пари да купи сѐ...
ПОУЧНА ПРИКАЗНА: Си бил некој стар човек и сите што го знаеле го нарекувале Мудрец. Секој што имал мака му се обраќал прво нему...
ТЕКСТ: Не знам дали бев многу млада или само премногу заљубена. Велат дека поради љубовта се губи разумот, но јас изгубив сѐ со тебе...
КОЛУМНА: А, бе ајде! Нова генерација, нов свет, нова технологија, нова младина. Што е ново тука? Снобизмот? Новите луѓе-роботи? Која е новата вредност тука?
Не ја сакам новата генерација...
ТЕКСТ: И повторно со истиот тој поглед. Демек, ништо не направив, сѐ е во твојата глава. Јас сум била таа што е родена за измислување раскази...
РЕЦЕНЗИЈА:
Младата Марија Лозаноска ни нуди интересно литературно деби, под наслов Големото Л. Тоа е жанровски модификуван роман, со интержанровски уфрлувања на поезија (песни меѓу главите на романот)...
ТЕКСТ: Колаче, мече, срце, винце, среќа, љубов.Така ми е цела година со тебе! Кажи ми среќо, дали ти го измисли Св. Валентин?...
РАСКАЗ: „Знам ти не чуваше. Да ти се промени во животот мој.“...
Оттогаш не сме заедно. Не ме чуваше како запирката, а битна му бев како голема буква во реченица...
ГОЛЕМОТО Л: Пропуштениот авион или пропуштената шанса ?! Погледот од високо гледајќи преку облото прозорче или чувството на височина пред
другите?! ...
ТЕКСТ: Тој сакаше зима.
ТАА на пролет процветуваше, беше своја, вљубена, сакана.
Тој мразеше врски.
ТАА ја обожаваше љубовта...
ТЕКСТ: И џабе кажуваме, џабе плачеме.
Не си фер, што некогаш и те мразиме.
Од сакањето те мразиме! ...
РАСКАЗ: Кафето ми беше прегорко да го пијам.
Љубовта ја истури како случајно турнат шеќер, оној кој требаше да биде благ за нашата љубов. Ја допуши цигарата како знак за крај...
КОЛУМНА: Не знам кога последен пат се насмевнав. Може беше тоа на последната епизода од најновата серија што ја спуштив...